Belgische voetbalgekte strikes back!

Vorig weekend was een bewogen weekend. Een weekend dat Club Brugge, Anderlecht en Lokeren snel zouden willen vergeten. Een weekend van gesneuvelde records. Sergio Agüero de spits van Manchester City scoorde vijf goals in twintig minuten tijd en Anderlecht miste drie penalty’s in één wedstrijd. Van dat laatste ben ik niet heel zeker, het kan zijn dat Anderlecht zelf ooit al eens nog slechter deed.

Bob Peeters, Michel Preud’homme en Besnik Hasi zullen blij zijn dat ze even een adempauze krijgen, want het is namelijk tijd voor interland voetbal. De Rode Duivels staan voor hun laatste tweeluik in de voorrondes voor het EK in Frankrijk. Laatste opponenten zijn Andorra en Israël. Dit zou in principe geen probleem mogen zijn voor de Rode Duivels, al weet je uiteraard nooit met hen.

Graag zou ik vandaag mijn mening willen geven over onze nationale ploeg. Ik volg de nationale ploeg al jaren en ben absoluut niet bang om af en toe kritisch te zijn over hen.
Mijn eerste kritiek? Het is bijna schandalig dat een ploeg met zulke individuele kwaliteiten zelden een echt goeie match spelen. Vaak is het altijd mager voetbal, geen feest. Gelukkig zijn de resultaten wel nog oké. Uiteraard zijn die resultaten het belangrijkste, maar voetbal is brood en spelen. Het oog van de fans wil ook wat. Met namen als Hazard, De Bruyne, Mertens, etc zou het toch net iets meer mogen zijn.
Ik weet niet waaraan het ligt. De spelers? Neen, dat zou toch niet mogen. Misschien de trainer?
Ik ben nooit fan geweest van Marc Wilmots als bondscoach. Ik vind niet dat hij tactisch de kwaliteiten heeft om bondscoach te zijn. Zoals ook de keuzes die hij maakt over wie nu al dan niet in de selectie zit, vind ik niet goed. Een voorbeeld? Bij deze selectie kiest hij ervoor om Michy Batshuayi thuis te laten en om Divock Origi wel mee te nemen. Wie het voetbal volgt, snapt onmiddellijk wat ik hiermee bedoel. Een spits in topvorm thuislaten en een bankzitter wel selecteren.

Er zijn uiteraard ook veel goeie dingen te zeggen over Wilmots als bondscoach. Hij weet als geen andere hoe deze groep is en zich gedraagt. Hij is als het ware een vaderfiguur voor de spelers, die er is voor hen als ze problemen hebben. Een andere zeer goeie zet van Wilmots, is het selecteren van Sven Kums. Een speler in bloedvorm die zelfs in de basis zou mogen starten van mij.
Mijn basiselftal zou zijn: Mignolet (Gillet voor de penalties te stoppen), Meunier, Alderweireld, Vertongen, Jordan Lukaku, Kums, Fellaini, Radja, Hazard, “Batshuayi”, De Bruyne. Dan maar Romelu Lukaku aangezien Batshuayi er niet is. Nog maar eens herhalen, een verkeerde keuze om Batshuayi niet te selecteren.

De resultaten van de nationale ploeg, in de voorronde voor het EK, zijn zeker degelijk te noemen. Maar er werd veel meer verwacht aan de start van de campagne. Wales bleek een erg competitieve tegenstander te zijn voor de Belgen. Er werd een quasi “walk in the park” verwacht voor het EK, maar het werd knokken voor een ticket.
Conclusie, België gaat hoogst waarschijnlijk naar Frankrijk met nog wel een paar vraagtekens.
Volgens mij mag er gesteld worden, dat België over een kern beschikt die mogelijks tot de top vijf van de wereld behoort. Een halve finale op het EK zou dan een terecht doel moeten zijn. Ik weet niet of dit met Wilmots haalbaar is. Op het WK werd toch stiekem gehoopt dat er met die kern iets meer mogelijk was. Vooral als je kijkt naar het succes van Nederland. Maar Nederland zal zich misschien niet plaatsten voor het EK. Zo snel kan het gaan in het voetbal. Pluk de vruchten, wanneer die rijp zijn. Met andere woorden, nu is het uitgelezen moment om de vruchten te plukken van deze gouden generatie voetballers.