Van Arabische Lente tot chaos in Syrië

De kwestie in Syrië sleept al een tijdje aan. Vier jaar ondertussen al. Niemand durft er zich echt mee te moeien omdat ze vrezen dat de doos van Pandora dan zal opengaan.
Binnen Syrië heb je verschillende partijen die tegen elkaar vechten, maar hoe is het zo ver kunnen komen? Even een flash-back.

Iedereen herinnert zich vast nog wel de Arabische Lente, waarin verschillende autoritaire landen streden om meer democratie. Tunesië, Libië, Egypte, Jemen en Syrië. Verder waren er ook nog grote protesten in andere landen van de Arabische wereld. Maar laat ons nu even focussen op die vijf landen. Tunesië werd geleid door Ben Ali. Door hevige protesten moest hij uiteindelijk zich overgeven en zijn er democratische verkiezingen gekomen in Tunesië. Dit was een teken voor de andere Arabische landen om zich ook te ontdoen van het juk van hun dictatoriaal bewind. In Libië was al decennia lang de autoritaire leider Moammar Al-Quadhafi aan de macht. Door protesten ontstond er een burgeroorlog. Opstandelingen werden geholpen door de VN en de NAVO. U herinnert zich vast nog wel de bombardementen door Belgische F-16’s? Uiteindelijk werd Quadhafi gedood, Libië was bevrijd. 

In Jemen waren er ook hevige protesten die hard de kop werden ingedrukt door de autoritaire president Ali Abdullah Saleh. Vele burgers sneuvelden tijdens de protesten. In november 2011 treedt Saleh af en geeft hij de macht over aan de vice-president. 

Syrië kampt ook met een autoritaire president Bashar Al-Assad, die kost wat kost aan de macht wil blijven. Er kwamen protesten tegen zijn regime omdat hij hervormingen beloofd had, maar nooit had uitgevoerd. Die protesten zijn uitgegroeid tot een burgeroorlog die tot op de dag van vandaag nog steeds bezig is en vele mensenlevens eist. 

Momenteel zijn er in Syrië meerdere partijen in conflict met elkaar.
Ik probeer even kort de belangrijkste conflicten te schetsen.
Je hebt het regime van President Assad. Hij wordt gesteund door de Hezbollah uit Libanon, door het Iraanse regime en door Rusland. Het rebbelen leger dat strijdt tegen President Assad wordt ook wel het Vrije Syrische Leger genoemd. Zij worden ‘onofficieel’ getraind en gesteund door de CIA en het Westen. Daarnaast heb je ook nog ISIS, een extreem-islamistische terreur groepering. Internationaal is er een coalitie onder leiding van de VS die ISIS bestrijdt zowel in Syrië als in Irak. De coalitie bestrijdt hen via lucht bombardementen. Op de grond wordt er tegen ISIS gevochten door het Iraakse en Syrische leger als ook een leger van Koerden met elite groepen, Peshmerga’s genoemd. 

Sinds enkele dagen mengt ook Rusland zich militair in het debat. Voordien stonden VS en Rusland lijnrecht tegenover elkaar als het over de Syrië kwestie ging. Nu lijkt het erop dat er een samenwerking op touw is. Het plan was dat Rusland meehielp om terroristen te bombarderen in Syrië. Hiermee wordt ISIS bedoeld. Nu lijkt het wel alsof Rusland het begrip terrorist iets breder ziet dan enkel ISIS, en dan ook het Vrij Syrische Leger bombardeert. Hiermee helpt Rusland dan vooral President Assad, die al enkele maanden sterk in het defensief zit. Zekerheid is er hierover niet. VS beweert immers iets anders dan Rusland. Hiermee wordt nog maar eens bewezen, hoe politiek ingewikkeld de kwestie wel niet is.

Een duurzame oplossing is nog niet meteen in het verschiet. Ik denk dat er twee mogelijkheden zijn. Ofwel werken we allemaal samen tegen ISIS, maar dan blijft Assad wel aan de macht in Syrië. Dit is namelijk een voorwaarde van Rusland aangezien beide partijen bondgenoten zijn. Ofwel blijven we in deze status quo.