U zult het wel gemerkt hebben het voorbije jaar, Griekenland was bijna elke dag opnieuw een item in het nieuws. Hier zijn voornamelijk twee redenen voor te vinden.
Op de eerste plaats de vluchtelingencrisis. Vele vluchtelingen die de overtocht maken naar Europa, komen terecht in Griekenland. Deze zomer nog was er de overrompeling op het eiland Kos, waar veel media aandacht naartoe ging.
Ten tweede heb je natuurlijk nog de financiële crisis in Griekenland die nu toch ook al een tijdje aansleept. Het was even stil in Griekenland op politiek vlak, tot gisteren. De dag van de verkiezingen.
U herinnert zich vast nog wel de taferelen van eind juni, begin juli.
Griekenland dreigde uit de eurozone te vallen en er moesten drastische beslissingen genomen worden door de Griekse regering. Voor ik verder ga, wil ik eerst even wat verduidelijking geven over die Griekse regering.
De Griekse regering wordt geleid door Alexis Tsipras. Hij is lid van de linkse partij Syriza. Z'n partij werd verkozen omdat hij beloofde een einde te maken aan de zware besparingen die werden opgelegd door de regering, in ruil voor noodsteun van de internationale instellingen (ECB, IMF, EU). Syriza ging een coalitie aan met de onafhankelijken.
We zijn juni anno 2015. Griekenland moet een bezuinigingsprogramma voorstellen die enkele miljarden euros aan besparingen inhoud. Indien dit niet gebeurt, of niet voldoende is, dreigt een Grexit. Dit wil zeggen Griekenland dat de Eurozone verlaat. Uiteindelijk is het toch de Griekse regering die het hoofd moet buigen en toegevingen moet doen. Opnieuw zware besparingen. In ruil ontvangt Griekenland een noodsteun om te overleven. Tsipras heeft toegevingen gedaan, waar hij en zijn partij totaal niet achterstaan. Hij heeft als het ware zijn ziel verkocht aan de duivel. Resultaat is dat net het tegenovergestelde gebeurd is dan wat Tsipras en Syriza de Griekse bevolking beloofd hadden. Sommigen in de linkse partij zijn het hier niet mee eens en dreigen tegen te stemmen als de voorstellen in het Parlement komen. Een split binnen de partij lijkt onvermijdelijk en dus ook de val van de regering.
Wat Griekenland nodig heeft, is een stabiele regering. Op dat moment was dit dus totaal niet aan de orde. Om een split te vermijden, wil Tsipras nieuwe verkiezingen uitschrijven. Hij biedt het ontslag aan van de regering en opnieuw volgt er een verkiezing. Persoonlijk vind ik dit een geniale zet van Tsipras. Hij ontbindt de regering, zodat hij de rotte appels uit zijn partij kan zetten en enkel met gelijkgezinden naar de verkiezingen kan stappen. Syriza wordt als het ware omgevormd van een extreem linkse partij naar een centrum linkse partij.
Deze zet is natuurlijk ook niet zonder risico. Er is namelijk een reële kans dat zijn partij niet opnieuw verkozen wordt.
Dit alles brengt ons bij gisteren, verkiezingsdag. Er werd een nek-aan-nek race verwacht tussen Syriza en Nea Dimokratia. Uiteindelijk werd het een ruime overwinning voor Syriza. In de loop van de avond heeft Tsipras aangekondigd om opnieuw met de onafhankelijken een regering te vormen. Plan gelukt! Tsipras wordt beloond voor het winnen van een erg gedurfd pokerspel tegen de instellingen, met als inzet: de Griekse bevolking en hun levensstandaard.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten